بهترین های سی اُمین جشنواره فیلم فجر

فیلم: (به ترتیب الفبا، بدون اولویت) برف روی کاج ها، بی خود و بی جهت، پذیرایی ساده
و: پلۀ آخر
کارگردانی: عبدالرضا کاهانی (بی خود و بی جهت)
فیلمنامه: مانی حقیقی و امیررضا کوهستانی (پذیرایی ساده)
فیلمبرداری: هومن بهمنش (پذیرایی ساده)
و: محمود کلاری (برف روی کاج ها، یک روز دیگر)، علیرضا زرین دست (ملکه)، تورج اصلانی (بغض)
موسیقی: کارن همایون فر (برف روی کاج ها، بی خود و بی جهت)
تدوین: سپیده عبدالوهاب (برف روی کاج ها، آزمایشگاه)
و: هایده صفی یاری (پذیرایی ساده، یک روز دیگر، نارنجی پوش، بغض)
فردین صاحب زمانی (پلۀ آخر)
بازیگر زن نقش مکمل: نگار جواهریان (بی خود و بی جهت)
و: رابعه مدنی (بوسیدن روی ماه)
بازیگر مرد نقش مکمل: صابر ابر (پذیرایی ساده)
و: احمد مهرانفر (بی خود و بی جهت)، حسین پاکدل (برف روی کاج ها)، مسعود کرامتی (ضدگلوله)، اکبر عبدی (خوابم می آد)، حمیدرضا آذرنگ (ملکه)
بازیگر زن نقش اصلی: مهناز افشار (برف روی کاج ها)
و: ترانه علیدوستی (پذیرایی ساده)، مهتاب کرامتی (زندگی خصوصی آقا و خانم میم)، پانته آ بهرام (بی خود و بی جهت)
بازیگر مرد نقش اصلی: رضا عطاران (بی خود و بی جهت)
و: مانی حقیقی (پذیرایی ساده)، علی مصفا (پلۀ آخر)، حامد بهداد (نارنجی پوش)
بازیگر کودک و نوجوان: بچۀ فیلم نارنجی پوش (کامشاد کوشان؟)
بهترین فیلم اول: 1- برف روی کاج ها 2- آزمایشگاه 3- بغض
انتخاب ویژه: سکانس خواندن ترانۀ "واه واه؛ دیدین چی کار می کرد" توسط اصغر طبسی در میانۀ مجلس عزای پلۀ آخر/ نقش و بازی همایون ارشادی به نقش یک فرماندۀ عراقی در ملکه که فقط از دور و فلو دیده می شود/ علاقۀ حامد آبان (حامد بهداد) به جاروی رفتگر دیگر (اردشیر رستمی) که اسمش "دلبر" است در نارنجی پوش/ سکانس معامله با عکاس فضول در یک روز دیگر و ... این جملۀ خارق العادۀ در مونولوگ های راوی ِ مردۀ پلۀ آخر که جواب اغلب دوستان مدعی افسردگی های فوق مدرن و روشنفکرانۀ این دوران است: «یه عمر افسردگی داشتم، نمی دونستم درمانش اینه که بهم بگن دارم می میرم»!