همزمان با برگزاری یورو 2012،مجموعه یادداشت های «دو نیمه در بهشت» نه به شکل ستون روزانه،بلکه تنها در پنج یادداشت نوشته و چاپ شد که در ابتدای جام و بعد در مرحله های نهایی،به بازی میپرداختند.
*
*
پدرم که زنده بود، در واکنش به موقعیت های کشداری که خیلی خیلی سخت تر از تصور آدم اتفاق می افتاد یا خیلی بیشتر طول می کشید یا تا آخرین لحظه معلوم نبود که بالاخره به نتیجه می رسد یا نه، با لحنی خسته و صدایی بی اعصاب، می گفت : «بازم لَش کِشی». وقتی در بزرگسالی ام با زحمتی بس بیش از حد تصور ماشین را پارک دوبل می کردم (که اگر آزمون رانندگی فقط شامل همین یک آیتم بود، هرگز قبول نمی شدم) یا وقتی در کودکی ام، دست پدرم پر از خرید بود، مسئول می شدم کلید را از جیب او بردارم و توی قفل بیاندازم و در ِ خانه را باز کنم (و این کار را با کلی گشتن در جیب او و کلی اشتباه انداختن کلیدهای دیگر انجام می دادم) یا وقتی تیم ملی ایتالیا با وضعیتی به شدت «لب مرز» تا آخرین لحظه ها جانش برای صعود از یک مرحله یا برد در یک بازی حذفی بالا می آمد و جان ما هوادارانش را هم به لب می آورد، واکنش پدرم همین یک کلمه بود: «لش کشی»؛ با کمی مکث شبیه تشدید بر روی هر دو «شین» این کلمۀ فاخر و موجز.
امسال مثل بسیاری مواقع دیگر، ایتالیا در یورو 2012 با همان وضعیت که چکیده و عصاره اش واژۀ «لش کشی» است، از مرحلۀ اول بالا آمد. در دور یک چهارم نهایی که امشب با بازی چک و پرتغال شروع می شود، ایتالیا با انگلیس رو به رو خواهد شد که هنوز معلوم نیست تا چد توانایی شکستن بازی هایی با دفاع بسته و درگیرانه را دارد و تا چه حد خودش تیم سختکوش و «چغر»ی است (همان طور که در بازی با سوئد، هر دوی اینها بود). اما به هر حال با سوابقی که دارد ، از جمله و در یکی از نقاط اوجش در جام جهانی 1982 اسپانیا یعنی زمانی که من در کودکی برای اولین بار همان اصطلاح «لش کشی» را در وصف طرز صعود آتزوری از پدرم شنیدم، وقتی به سبک خودش در آخرین دقایق آخرین بازی از مرحله اول بالا می آید، بیشتر همه را به پیش رفتن تا آخرین مراحل امیدوار می کند. همان طور که در آن جام، با سه مساوی آن هم در مقابل تیم های معمولی از گروه خود صعود کرد و بعد با بردهای دست کم دو یا سه گله در مقابل برزیل، آرژانتین، لهستان و آلمان غربی، قهرمان جام جهانی شد! حالا هم انگار به شکلی معکوس، به جای این که وقتی تیمی با اقتدار (مانند آلمان همچنان باطراوت یواخیم لو) صعود می کند داد احتمال قهرمانی اش را سر بدهیم، ایتالیادوست ها و از جمله ما، داریم امیدهایی هر چند واهی و خیال هایی هرچند خام در سر می پرورانیم؛ که همه اش بابت لش کشی تیم مان در ذهن ها شکل گرفته؛ نه از سر توانایی هایش!!